Marc Piopiunik Deze blog is vertaald naar het Nederlands door Emilie Franck. Het ‘Programme for International Student Assessment’ (PISA) van de OESO illustreert voortdurend hoe de leesvaardigheids-, wetenschaps- en wiskundeprestaties van 15-jarigen variëren van land tot land. Verschillen in de kwaliteit van leerkrachten worden vaak genoemd als een bepalende factor voor deze grote verschillen tussen […]
De wereldwijde onderwijsgemeenschap kijkt uit naar de publicatie van de nieuwste PISA-ranglijsten. Deze meten de vooruitgang die 15-jarigen boeken op vlak van lezen, wetenschap en wiskunde, in een diverse groep van ontwikkelde en ontwikkelingslanden. Een van de algemeen erkende beperkingen van PISA als maatstaf voor het meten van de onderwijskwaliteit, is dat het slechts een beperkt aantal outputs van een onderwijssysteem dekt. Daardoor bestaat het gevaar dat, wanneer landen focussen op het maximaliseren van de prestaties op de PISA-testen, ze de aandacht kunnen afleiden van belangrijke (nog niet gemeten) bijdragen van het onderwijs aan de samenleving. Dit omvat bijvoorbeeld de ontwikkeling van moraal en maatschappelijk engagement. In deze blog gaan we in op dit laatste en bespreken we de discrepantie tussen de PISA-prestaties van landen en de burgschapskennis van kinderen.
