Marc Piopiunik Deze blog is vertaald naar het Nederlands door Emilie Franck. Het ‘Programme for International Student Assessment’ (PISA) van de OESO illustreert voortdurend hoe de leesvaardigheids-, wetenschaps- en wiskundeprestaties van 15-jarigen variëren van land tot land. Verschillen in de kwaliteit van leerkrachten worden vaak genoemd als een bepalende factor voor deze grote verschillen tussen […]
De wereldwijde onderwijsgemeenschap kijkt uit naar de publicatie van de nieuwste PISA-ranglijsten. Deze meten de vooruitgang die 15-jarigen boeken op vlak van lezen, wetenschap en wiskunde, in een diverse groep van ontwikkelde en ontwikkelingslanden. Een van de algemeen erkende beperkingen van PISA als maatstaf voor het meten van de onderwijskwaliteit, is dat het slechts een beperkt aantal outputs van een onderwijssysteem dekt. Daardoor bestaat het gevaar dat, wanneer landen focussen op het maximaliseren van de prestaties op de PISA-testen, ze de aandacht kunnen afleiden van belangrijke (nog niet gemeten) bijdragen van het onderwijs aan de samenleving. Dit omvat bijvoorbeeld de ontwikkeling van moraal en maatschappelijk engagement. In deze blog gaan we in op dit laatste en bespreken we de discrepantie tussen de PISA-prestaties van landen en de burgschapskennis van kinderen.
Het is algemeen aanvaard dat het van groot belang is dat jongeren regelmatig lezen. Heel wat onderzoeken hebben reeds aangetoond dat lezen tijdens de kinderjaren geassocieerd is met een hogere mate van taalvaardigheid en betere schoolprestaties in het algemeen.
Maar maakt het uit wat ze kiezen om te lezen? Heeft het bladeren door een tijdschrift of het dagelijks lezen van een krant dezelfde voordelen voor jongeren als het verdiept geraken in een roman? Tot op heden bestaat er weinig onderzoek naar dit onderwerp.
Het evalueren van nationale en/of regionale beleidsmaatregelen aan de hand van grootschalige internationale toetsen is een uitdagende opdracht. Dit komt omdat deze internationale toetsen hiervoor niet ontworpen zijn. Desalniettemin kan men soms uit de gegevens van de achtergrondvragenlijst van PISA belangrijke lessen trekken over de richting die het beleid moet uitgaan. Een voorbeeld uit Catalonië is het taal-immersieprogramma (TIP) dat sinds 1992 in voege is.
Rolf V. Olsen en Sigrid Blömeke Deze blog is vertaald naar het Nederlands door Emilie Franck. Grootschalige internationale toetsen (GIT) worden in veel landen beschouwd als cruciale tools om de onderwijskwaliteit te bewaken. De resultaten van deze studies worden onder andere vaak geciteerd in beleidsdocumenten en worden regelmatig gebruikt ter onderbouwing in politieke debatten. GIT’s […]
Andrés Sandoval-Hernández Deze blog is vertaald naar het Nederlands door Emilie Franck. Het ‘Programme for International Student Assessment’ (PISA) is een onderzoek naar de onderwijsprestaties van 15-jarige studenten, georganiseerd door de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). De resultaten van de laatste ronde van PISA worden in december 2019 gepubliceerd en we zullen er […]
Stel je voor dat je een beleidsmaker bent met de opdracht om het onderwijssysteem van je land radicaal te herzien. Je krijgt een enorme lijst met allerlei tegenstrijdige eisen, die allemaal met absolute zekerheid worden gesteund door de voorstanders. Moet je luisteren naar de economen die de vrije schoolkeuze willen uitbreiden? Of wat met de populaire eis dat we het ‘Finse wonder’ moeten na bootsen – moeten we echt proberen om het Finse systeem te kopiëren? Wat dacht je van een terugkeer naar het goede oude systeem van tracking zoals in Duitsland of Nederland? Empirische data bestaan, maar het grote deel van de meest kwaliteitsvolle data gaan over interventies op lokaal niveau, die niet veel zeggen over hoe een bepaald beleid het hele onderwijssysteem zal beïnvloeden.
Gelijke kansen in het onderwijs is een veelbesproken onderwerp, zowel nationaal als internationaal. Algemeen is men het erover eens dat billijkheid in het onderwijs een probleem vormt waarvoor actie moet worden ondernomen. Ons komende artikel in het Journal of Supranational Policies of Education onderzoekt of deze mening juist is. Aan de hand van gegevens uit het ‘Programme for International Student Assessment’ (PISA) van de OESO onderzoeken we hoe “billijk” onderwijs in de Europese Unie is. We meten de “billijkheid” in deze context door na te gaan hoe goed landen presteren in PISA, onafhankelijk van de achtergrondkenmerken van studenten.
Eric A. Hanushek and Ludger Woessmann Deze blog is vertaald naar het Nederlands door Emilie Franck. Terwijl sommige landen, zoals Duitsland, veel gebruik maken van PISA-gegevens, zijn andere landen, zoals de VS, veel minder bezorgd over de PISA-scores. In de meeste gevallen hebben de reacties op de PISA-scores grotendeels te maken met de nationale trots […]
